یکی از عوامل بسیار تأثیرگذار بر رشد فرزندان، به ویژه رشد روانی آنها، چگونگی روشهای تربیتی والدین در چارچوب خانواده است. در حقیقت روش تربیتی والدین، در تکوین شخصیت و هم چنین سازگاری آنان با موقعیتهای مختلف اجتماعی نقش تعیینکنندهای دارد.
منظور از سبکهای فرزند پروری، روشهایی است که والدین برای تربیت فرزندان خود بکار میگیرند و بیانگر نگرشهایی است که آنها نسبت به فرزندان خود دارند و همچنین شامل معیارها و قوانینی است که برای فرزندان خویش وضع میکنند.
«دایانا بامریند» پس از سالها مشاهدهی نحوه ارتباطات والدین با فرزندان خود، اطلاعات فراوانی درباره شیوههای فرزند پروری جمعآوری کرد. وی دریافت که شیوههای مختلف فرزند پروری در دو بعد یا یکدیگر متفاوتاند. بعد اول «میزان توقع»؛ بعضی از والدین استانداردهای بالایی را برای فرزندان خود تعیین میکنند و تاکید دارند که فرزندانشان به آن استانداردها دست یابند و بعضی دیگر از والدین از فرزندان خود توقع کمتری دارند و به ندرت سعی میکنند در رفتار فرزندان خود نفوذ داشته باشند. بعد دوم «میزان پذیرش» است. در حقیقت نسبتی که والدین در رابطه با فرزندان خود پذیرا و صمیمی هستند.
بامریند بر اساس این دو مشخصهی تربیتی والدین، سه سبک اساسی فرزند پروری را مطرح کرد که عبارتاند از: مقتدر، مستبد و آسان گیر.
والدین مقتدر محبت و کنترل بالایی نسبت به فرزندان خود دارند و این سبک تربیتی کارآمدترین شیوه فرزند پروری از نظر بامریند است. در شیوه فرزند پروری مستبدانه، والدین نسبت به فرزندان خود محبت کمتری دارند اما اعمال نظارت بر روی آنها بسیار زیاد است. در فرزند پروری آسان گیرانه، والدین نسبت به فرزندان خود کنترل کمتری دارند اما محبت نسبت به آنها زیاد است.
پرسشنامه سبکهای فرزند پروری (PSI) اقتباسی است از نظریه اقتدار والدین که بر اساس نظریه «دایانا بامریند» ساخته شده است. این آزمون دارای 30 ماده است که 10 ماده آن شیوه آزاد گذاری مطلق، 10 ماده شیوه استبدادی و 10 ماده دیگر شیوه اقتدار منطقی والدین در امر پرورش فرزندان را ارزیابی میکند.
در انتهای آزمون، والدین محترم میتوانند علاوه بر مشاهده نتایج سبک فرزند پروری غالب خود، مبحث مهارتهای لازم جهت فرزند پروری اقتدارگرایانه را نیز مطالعه کنند.