تست DASS-42

شاخص‌های اندازه‌گیری (مقیاس‌ها)

افسردگی

همه‌ی ما غم و اندوه را تجربه کرده‌ایم. روزهای بد و خلق افسرده‌ی گاه و بیگاه. در حقیقت احساس افسردگی و غمگین بودن، واکنش طبیعی بدن انسان به مشکلات و فقدان‌های زندگی است. گاهی این احساس به یک بعدازظهر جمعه محدود می‌شود اما زمانی که این حس بیش از دو هفته به درازا بکشد، احتمال می‌رود که افسردگی تبدیل به یک مشکل سلامت روان شده باشد. در حقیقت افسردگی ماهیتی مجزا و متفاوت از غمگینی دارد و به قولی یک مرحله بعد از آن است که با احساس ناامیدی، بی‌تفاوتی، کاهش انرژی، مشکلات خواب و خوراک، اشکال در تصمیم‌گیری، بدبینی، بی‌قراری و ناآرامی و گریه کردن‌های زیاد همراه است. دلایل معمول ابتلا به مشکل افسردگی ترکیبی از عوامل ژنتیکی، موضوعات جسمی و هورمونی، شرایط محیطی و به ویژه خصوصیات روانی و سبک تفکر افراد است. فرد افسرده به صورت کاملاً منفی درباره‌ی خودش فکر می‌کند و این افکار منفی نظر او را نسبت به خودش و آینده تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. فرد افسرده اغلب عزت نفس کمی دارد. او باور دارد که شکست خورده و مسئول شکست خودش است. او معتقد است که حقیر، بی‌کفایت و نالایق است. او باور دارد که فاقد ویژگی‌های لازم برای موفق شدن در زمینه‌هایی از زندگی خویش است که برای او اهمیت دارند؛ خواه این ویژگی‌ها هوش، جذابیت، ثروت و تندرستی باشند. این برداشت‌ها از شکست و بی‌لیاقتی اغلب، تحریف‌شده هستند. علاوه بر عقاید منفی و احساس گناه نسبت به خود، فرد افسرده تقریباً همیشه آینده را با بدبینی و نومیدی زیاد می‌بیند. او معتقد است که اقدامات وی، حتی اگر بتواند از عهده آن‌ها برآید، محکوم به شکست هستند. فرد افسرده به تعداد زیادی دلیل برای شکست آینده مجهز است و اصلاً دلیلی برای موفقیت نمی‌بیند.

فاقد نشانه های افسردگی

(حد راست/ کمینه)‌

دارای نشانه های افسردگی

(حد چپ/ بیشینه)‌

استرس

رویدادهایی که موجب استرس می‌شوند بی‌شمارند. بعضی از آن‌ها تغییرات عمده‌ای هستند که بسیاری از مردم را به شکل همزمان گرفتار می‌کنند از قبیل جنگ و بلایای طبیعی. دسته دیگری از تنش‌زاها تغییرات بزرگ و عمده زندگی هستند نظیر جلای وطن، تغییر شغل، ازدواج، جدا شدن از یک دوست و دچار شدن به یک بیماری وخیم. گرفتاری‌های روزمره را نیز بعضی مردم به صورت رویداد استرس زا تجربه می‌کنند مانند گم کردن کیف دستی، گیر افتادن در ترافیک شهری، بحث و جدل دانشجو با استادش و نظایر آن. بدن انسان در هنگام مواجه با هر محرک تنش زا، در سه مرحله در برابر آن محرک واکنش نشان می‌دهد: 1- مرحله هشدار بدن در موضع «جنگ و گریز» قرار می‌گیرد؛ بنابراین برای تأمین سوخت ماهیچه‌ها، مقدار قند بیشتری از جگر رها می‌شود و برای تبدیل چربی‌ها و پروتئین‌ها به قند، هورمون‌هایی رها می‌شود. سوخت و ساز بدن در تدارک مصرف انرژی برای کارهای جسمانی، افزایش می‌یابد؛ ضربان قلب، فشارخون و تنفس فزونی می‌گیرد و ماهیچه‌ها کشیده می‌شود. به طور همزمان، بعضی فعالیت‌های غیرضروری مانند عمل گوارش فروکش می‌کند. آب دهان و مخاط بینی خشک می‌شود تا هوای بیشتری به ریه‌ها برسد. به این ترتیب نشانه‌ی اولیه‌ی فشار روانی، خشک شدن دهان است. همچنين، خون از پوست و احشا به ماهیچه‌ها و مغز جاری‌شده، باعث سردی دست‌ها و پاها می‌شود. اين مرحله ممکن است از چند دقيقه تا ٢٤ ساعت به طول انجامد. 2- مرحله‌ی پایداری طی اين مرحله که ممکن است از چند ساعت تا چند روز طول بکشد، بدن عملاً برای مبارزه با عامل استرس زا، در حالت آماده‌باش است. به همين دليل به مصرف انرژی فراوان نيازمند است. بعد از واکنش و دفع يا حل عامل فشار زا، بدن احساس خستگی می‌کند و پس از مدتی استراحت، متابوليسم (سوخت و ساز) بدن به حالت عادی بر می‌گردد. معمولاً دو مرحله‌ی اول برای بدن مفيدند، چون از طرفی باعث می‌شوند تا بدن قوای خود را بسيج کند و در آن شرايط واکنش نشان دهد و از طرفی ديگر، با تحريک غدد و فعال شدن هورمون‌ها، تعادل هورمون‌ها و ديگر مواد در خون دوباره بر قرار می‌شود. 3- مرحله فرسودگی در صورتی که شرايط استرس زا بيش از حد طولانی شود، يا به طور مکرر رخ دهد؛ يا اين که سيستم عصبی بدن نتواند به مرحله‌ی مقاومت خاتمه دهد و بدن مدتی طولانی همچنان آماده‌باش باقی بماند (به خصوص در کسانی که اضطراب دارند)، ذخاير آن به تدريج تمام می‌شود و بدن در برابر انواع بیماری‌ها آسیب‌پذیر می‌شود. آنگاه است که فرد دچار مشکلات روانی، نظير اضطراب، افسردگی، خستگی، عصبانيت، وسواس، پيری زودرس و … و نيز بیماری‌هایی جسمی همچون سرماخوردگی، آنفولانزا، کم اشتهايی، اختلال در هضم، سردرد، فشارخون بالا، سکته‌ی قلبی، روماتيسم، ميگرن، سرطان، … می‌شود.

شدت استرس کم

(حد راست/ کمینه)‌

شدت استرس زیاد

(حد چپ/ بیشینه)‌

اضطراب

اضطراب، هیجانی است ناخوشایند که همه‌ی ما درجاتی از آن را در قالب کلمه‌هایی همچون «دلشوره»، «نگرانی»، «تنش» و «ترس» تجربه کرده‌ایم. اضطراب عبارت است از يک عامل ناشناخته و نامعلوم که موجب پريشاني فکر و گاه باعث بروز علائم احساس خطر از جمله تپش قلب و رنگ‌پریدگی می‌شود. در فرآيند اضطراب بر خلاف ترس طبيعي، يک عامل حقيقي ترس‌آور يا خطرناک يا آسیب‌رسان وجود ندارد، بلکه فقط به طور خودکار و ناخودآگاه ذهن آدمي دچار احساس خطر می‌شود؛ و هر گاه ذهن در اثر تنش‌های رواني و استرس هاي عصبي و حوادث ناخوشايند و ناگواري که در زندگي مکرراً برايمان رخ می‌دهد از روال عادي خارج شود و حساسيت بيش از حد به رخدادهای آتي و احتمالي پيدا کند دچار اضطراب می‌شویم. علل پيدايش اضطراب می‌تواند عوامل وراثتي، تجربه‌های تلخ سال‌های گذشته و محيط ناآرام و پرتنش باشد. اثرات مخرب آن شامل: • اشکال در تمرکز حواس • اخلال در قدرت تصمیم‌گیری و اراده • موجب می‌شود انسان بيش از حد به برخي چیزها بپردازد (حالت وسواس) • اخلال در عملکرد اجتماعي و شغلي • کاهش اعتمادبه‌نفس • در بعضی افراد، احساس ترس فراگير غالب می‌شود که می‌تواند به خاطر ترس نسبت به خطرها، دردها و امراض جسماني مختلف باشد. همچنین کساني که توان مدیریت اضطراب خود را ندارند، شدیداً عصبی می‌شوند و احساس تسليم و درماندگی می‌کنند و قدرت مقابله با مشکلات يا بیماری‌ها را در خود نمی‌بینند. از طرف دیگر جسم قادر نيست تا آرامش خود را حفظ کند و خواب راحتي داشته باشد و احساس خستگي، کوفتگي و ضعف جسماني می‌کند.

اضطراب کم

(حد راست/ کمینه)‌

اضطراب زیاد

(حد چپ/ بیشینه)‌

Depression, Anxiety, Stress Scale (DASS)

مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس

تست DASS-42

Depression, Anxiety, Stress Scale (DASS)

مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس

راهنما

توضیحات

افسردگی

فاقد نشانه های افسردگی

دارای نشانه های افسردگی

استرس

شدت استرس کم

شدت استرس زیاد

اضطراب

اضطراب کم

اضطراب زیاد